به نظر من زرد رنگ خوشگل و پر ابهتیست. از خورشید بگیرید با آن همه عظمتش تا شیر بیابان! که زردی را بر پوستهی خود یدک میکشند. اصلا هالههای نور هم احتمالا زردند. پس زرد رنگ کمی نیست، تازه سپاهانیها هم که میمیرند برای این رنگ. خوب اینها را سر هم کردم که به اینجا برسم؛ چرا میگوییم فلان مجلهی زرد؟ چرا بحث میکنیم که “زردها برای چه منتشر میشوند” و… چرا مثلا نمی گوییم آن مجله قهوهای است؟ هان؟
خوب باید خدمت آن دسته از دوستانی که تصور می کنند ما سیاه و سفیدیم و لاغیر، عرض کنم که نچ. ما از همان موقع که خیلی ها آمدند و مطلب نوشتند، رنگی شدیم! حالا هم از هر رنگی که بخواهیم، می نویسیم. اصلا هر کس گیر دهد می فرستیمش پیش میثم دغلاوی که باعث و بانی هر رنگ آمیزی سیاه و سفید خودش بوده است.
خوب بحث سر چی بود؟ آهان. سر این که چرا زرد را گذاشته ایم ملاک “زرد بودن یک مجله”! اهم… اصلا ولش کنید مهم این است که سیاه و سفید بودن نشان دهندهی کلاس بالای یک مجله است، البته کمی هم رنگی باشد بد نیست.